به او بگویید... در محضر بزرگان شعراز: استاد محمد حسین شهریار مرا هر گه بهار آید ، به خاطر یاد یار آید به خاطر یاد یار آید مرا ،هر گه بهار آید چو فریاد هزار آید ، شود دردم هزار ، ای گل شود دردم هزار ای گل ، چو فریاد هزار آید مرا جان دگر بخشد، دم باد سحرگاهی که از باد سحرگاهی، نسیم زلف یار آید به گلشن خواندم بلبل که هردم بی گل رویت خلد خارم به پای دل، گلم در دیده خار آید چه خوش باد که آن خورشید رخ، با چشم خواب الود شب هجران به بالین من شب زنده دار آید خدا را«شهریار»آن نغمه شیرین مکرر کن مرا هر گه بهار آید به خاطر یاد یار آید... شوخی با شعر نیما یوشیج تورا من چشم در راهم شباهنگام همان وقتی که می بندند موجودات زنده، چشم هاشان را ولی من تا سه ساعت بعد هم بیدار اگر چه رنگ پوست صورتم سبز هست اما من در این مورد دقیقا مثل یک ماهم تو را من چشم در راهم شباهنگام، در آن دم که بابا خسته از کار ولو گشته است بر مبل قدیمی تنش پیژامه ای و یک عرق گیر نخورده شام اما دلش از زندگی، سیر در آن نوبت که مادر، گرم کرده شام سرد پس پریشب را برای سفره ی امشب دلم تنگ است اما خوب میدانم تو رأس ساعت 9 می رسی از راه و می دانی که در هر ثانیه چشمش به راه توست سطل(آشغال) کوچک ما هم گرم یادآوری یا نه من از یادت نمی کاهم تو را من چشم در راهم !
به او بگویید تقویم خودش را ورق بزند تا به یاد ظلمی که کرده است بیفتد، شاید قطره اشک ندامتی بریزد روی قبر بی نام و نشان که همه عاشقان، بی نام و نشانند.
شبنم چشمان تو می بارد روی ژاله ی قلب من، کاش می دانستم پشت شیشه باران چه ترانه گمشده ای مدفون است که مهری خاموش تن خاک را نوازش می کند. با تو هستم، با تو ای که فرسنگ ها از من فاصله داری،پنجره بسته شده نگاهت را باز کن، آن پنجره ای که به رو به بیکران است تا من با نگاه تو تقدس یابم، من که در سراب زندگی همیشه های نگاهم سمت توست . با تو هستم ای مسافر جاده های مه گرفته اندوه، درنگ کن و به کوچه های خاطرات سری بزن و یاد کن آن هنگام را که به حریم عاشقان پا برهنه پا نهادی و آهوی دشتم در دام دل تو اسیر گشت و تو کوزه ی بلورین محبت را تقدیم من کردی اما یادت نبود که نور باسایه عاشق، بازی می کرد و تو باید صبورانه مهره های شطرنج زندگی را جابه جا می کردی تا به بازی تقدیر نبازی واینک چه بی رحمانه حرمت عشق و اشک های مرا شکستی و از من و دنیای من جدا شدی.
| Design By : Pichak |
