آسمان پرده ای است، پرده ای آویخته از پنجره، و خدا، پشت سر ابرها، غرق

تماشای ماست. آن طرف آسمان: پنجره هایی غریب. این طرف: بوی درختان سیب و خدا خیره به دنیای ماست. می شود پر گشود، رفت به آن سوی درختان سیب. آن طرف ابرها، ان طرف پنجره ها جای ماست.

 

 

نوشته شده در سه شنبه 87/5/15ساعت 1:55 عصر توسط zeinab khanoom نظرات ( ) |